MUFFIK w specjalnym angielskim przedszkolu

Gdy tylko wyciągnęliśmy puzzle ortopedyczne Muffika z pudełek, dzieci natychmiast się nimi zainteresowały. Były zafascynowane różnorodnością kolorów i rozmaitością powierzchni, które wzbudziły ich ciekawość. Chciały od razu bliżej im się przyjrzeć i je dotknąć.

Jedna z naszych dziewczynek cierpi na niepełnosprawność wielozmysłową, wzorami była bardzo zafascynowana, wybrała swój ulubiony i szybko go rozpoznała, gdy ponownie włozyliśmy ten sam element do jej rąk. Zachęciliśmy ją do używania znaków Makaton dla słów „więcej”, „to samo”, zaczęła też uczyć się znaków odpowiadających poszczególnym kolorom. To było dla niej bardzo motywujące. Udało się jej nawet złożyć MUFFIKI całkiem samodzielnie, bo wszystkie faktury, rozmiary i kolory pomogły jej wykonać zadanie, które normalnie byłoby dla niej trudne i frustrujące. W miarę jak układała puzzle MUFFIK widzieliśmy, jak ten sukces buduje i podnosi jej pewność siebie. Gdy potem połączyliśmy małe puzzle tworząć ścieżkę dla wróżek i zrobiliśmy dla nich mały kocyk, była wniebowzięta. Było cudownie!
 
Kolejna dziewczynka z naszego przedszkola pracuje nad wyrobieniem równowagi podczas chodzenia, a po sali na razie porusza się za pomocą chodzika. Zdjęliśmy jej buty i pozwoliliśmy przejść po ortopedycznej podłodze, żeby też mogła wypróbować różne nawierzchnie. Była zachwycona. Co więcej, zmotywowało ją to do tego, by spróbować chodzić gdy jest trzymana za rękę, już nie w chodziku. Dobrze się też czuła siedząc tak po prostu na podłodze, bawiąc się MUFFIKAMI i odkrywając z nimi świat kolorów. 
 
Z MUFFIKEM można trenować także to, by dziecko nie było pazerne i by chętnie pożyczało zabawki innym dzieciom. Jeden z chłopców przywłaszczył sobie podłogę i chciał z nich zbudować chodnik przez całą klasę. W końcu jednak zrozumiał, że lepiej dzielić się ze kolegami i razem cieszyć się zabawą. Wiele wspaniałych gier znaleźliśmy na YouTube MUFFIKA. Podobał mi się na przykład pomysł wykorzystania podłóg jako części toru przeszkód. Jestem pewna, że dzieci z autyzmem pozytywnie postrzegają powierzchnię puzzli i wymyślą mnóstwo różnych sposobów jak bawić się z podłogą. Ja, jako nauczycielka, jestem zachwycona, że trafiłam na nową pomoc, która potrafi dzieci tak dobrze zmotywować.  Już teraz mam mnóstwo pomysłów, jak wykorzystać podłogi ortopedyczne do nauki znaczenia słów „mały” i „duży”, kolorów, liczenia, ale też jako pomoc w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i ruchowych. MUFFIK otworzył nam mnóstwo nowych możliwości i wciąż odkrywamy nowe sposoby jego wykorzystania.
 
A teraz przejdźmy do praktycznych spraw związanych z użytkowaniem podłóg. Naprawdę bardzo łatwo jest wyczyścić MUFFIKA, a także łatwo przenosić podłogę z miejsca na miejsce. Jest jednak jedna zasada, której należy przestrzegać: podłogi należy przechowywać na płaskiej powierzchni, tak aby się nie skręcały.
 
Jeśli chodzi o reakcje rodziców i innych osób, które widziały podłogę w naszym przedszkolu, trzeba stwierdzić, że zawsze przyciągała ich wzrok. Wszyscy natychmiast dostrzegli jej potencjał w zakresie rozwoju dzieci we wszystkich kierunkach. Szczególnie podoba nam się różnorodność kolorów i kształtów, które umożliwiają nieskończoną liczbę zastosowań w naszym przedszkolu. Zdecydowanie nie zawaham się polecić MUFFIKA innym nauczycielom!
 
Adele Devine – nauczycielka dzieci przedszkolnych z trudnościami w uczeniu się i autyzmem w Anglii, autorka książek o metodach wychowania tych dzieci